İnovasyon, uzun zamandır üzerinde araştırma yaptığım, yerli ve yabancı kaynakları taradığım ve uzmanlaşmak istediğim alanlardan bir tanesi. Hakkında yazmak istediğim, öğrendiklerimi paylaşmak istediğim bir alan. Günlerce yazabilirim bu konuda. Uzun bir yazı olacak bu sefer. Bu yüzden araştırmalarımı ve gözlemlerimi yazı dizisi şeklinde paylaşmayı planlıyorum sizlerle. İnovasyon, eni-sonu olmayan bir konu çünkü! Tabii öncelikle inovasyonu…
Bu gün konumuz “kurbağalar ve salyangozlar”. Yüzünüzün aldığı şekli hayal edebiliyorum ama hiç öyle buruşturmayın suratınızı hemen! Yazacaklarımdan sonra beyninizde eminim bir ampul yanacaktır ya da en azından hayata ve cevrenizde gördüklerinize daha farklı bakmaya başlayacaksınız , eğer tabii içinizde birazcık da olsa girişimcilik ruhu varsa. Malumunuz kurbağa ve salyangozun Türk Mutfağı’nda yeri yok ve…
Küçükken bize ne olmak istediğimiz sorulduğunda, hayallerimizi süsleyen hangi meslekse ya da hangi meslek grubunun üniforması hoşumuza gidiyorsa, büyüyünce de onu olmak istiyorduk muhtemelen! Ben “balerin” olmak istiyordum fakat annem beni o dönem civarda gönderecek okul bulamayınca (ki en yakın İstanbul’da vardı o zamanlar) ben hayallerimi hemşireliğe doğru kaydırdım taa ki hemşirelerin kırmızı çizgili kep…
Disney’in, Kül Kedis’i, Ranpunzel’i, Uyuyan Güzel’i… saolsun nasıl da inandırmıştı büyünce beni de yakışıklı bir prensin gelip bulacağına -ne de olsa ben de prenses olacaktım ya büyüyünce-, beni tüm kötülüklerden koruyacağına, rüyalar aleminde yaşatacağına, göllerde sandallarla gezip, lanternler uçuracağımıza falan… Alooo! Aysun, uyan kızım! Hepsi bir rüyaydı, geçti! Sakin ol! Üniversite’de ilk yılım ve ilk…
Üniversiteden mezun olma zamanı gelmişti. Tabii uzuuun uzun yıllar geçti mezuniyetimin üzerinden… Yıl vermiyorum ki yaşım çıkmasın ortaya, şşşt çaktırmayın! Neyse, bir yandan mezuniyet hazırlıkları, telaş, heyecan, sevinç, üzüntü hepsi bir arada… Karmakarışık bir dönemdeyim. Okulu özleyeceğim, diploma alacağım için sevinçliyim, acaba iş bulabilecek miyim diye de kaygılandığım bir dönemdeydim… Aklımda bin bir soru tabii…
Sürekli meşgul bir zihnin iki ucu keskin kılıca benzer! Her gün yüzbinlerce, milyonlarca bilgi akışına maruz kalıyoruz. Biz farkında olmasakta biliçaltımız farkında olmadığımız pek çok işlemi aynı anda gerçekleştiriyor. Zihnimizin sürekli bir şeylerle meşgul olması güzel bir şey tabii ki. Düşünebildiğimizi, plan yapabildiğimizi, yaratcılığımızı kullanabildiğimizi, plan-program yapabildiğinizi ve en önemlisi de üreten bir insan olduğumuzu…
Lisedeyken fizik dersinden sınıfta 100 puan alan tek öğrenciydim, hatta okul müdürümüz girerdi o derse hatırlıyorum. Yine de en sevmediğim dersler arasında liste başında “fizik dersi” vardı maalesef, yalan yok! Lisede “fizik”, üniversitedeyken de “operations research” dersinden çektiklerimi bir Allah bir ben bilirim zaten. Ağlaya ağlaya sınavlarına girerdim. Bu nasıl oluyor bilmiyorum ama 100 aldığım…
Bundan bir kaç gün önce telefonum çaldı. Aynen şöyle bir konuşma gerçekleşti; * Alo, buyrun ? ** Ofisin nerde? Kaç saattir seni arıyorum çarşıda!!! (hararetli ve telaşlı) (İç ses: Anaaam biri beni vurmaya geliyor! Acaba kimin tavuğuna kışt dedim ??? Halbuki ben tavuklara kışt demeyi birak, kedilere “gel pisi pisi”, köpeklere “gel kuçu kuçu” derken,…
Sevgili Günlük, Yönetemiyoruz, çünkü artık CRM falan kalmadı ortada! “Hanım ve Bey” dediğim için az kalsın dayak yiyecektim… Gayrimenkul danışmanları olarak girdiğim hayatlarındaki yerim, beni en sonunda nüfuslarına geçirmekle son bulacak sanırım. Evlerinde pijamalarım bile hazır siz düşünün artık 🙂 Geçen hafta beni arayıp: A&N– Aysun! Cumartesi mutlaka gelmen lazım! AC– Ehem şey kem küm…
